Gradus de Parnasso

Ik ga de poëzie opgeven.
Pen, geest en fantasie zijn sleets,
en vrijwel ieder vers is reeds
thematisch eindeloos herschreven.

Drank, liefde, dood… ach, om het even
of Dante, Shakespeare, Blok of Yeats
(laat staan een Bellamy of Beets)
erdoor tot dichten is gedreven,
niets leer ik van het ware leven.

Dat na des dichters dood nog steeds
zijn naam op aarde rond blijft zweven,
– waarin hij ook mag zijn gebleven:
hartstilstand, Alzheimer of Aids –
ziedaar zijn enig, ijdel streven.

Uit: Oud heden, Nijgh en Van Ditmar, Amsterdam, 2002